4 Manalie naar Leh

Het is even geleden dat ik wat tijd heb besteed aan ons reis verhaal maar dat komt door de hectische afgelopen dagen en de kabels die de dorpen in de bergen voorzien van internet weg gespoeld waren.

We zijn vanaf het laatste verslag vanuit Bikaner in een hoog tempo richting de Himalaya gereden omdat we de interessantste steden in Radjastan wel gezien hebben en de meeste tempels inmiddels ook wel geloven gaan we voor een nieuwe uitdaging. De wereld beroemde weg van Menali naar Leh waarbij er passen getrotseerd worden van +5000 Meter. Vanuit Bikaner zijn we doorgestoken naar Hisar toen door naar chandigar, en zo door naar menali om ons voor te bereiden op de berg avonturen. Met als hoogte punt van deze dagen een tussen stop in Mandi, hier hebben we geslapen in een werkelijk geweldig hotel met een middeleeuwse uitstraling en zeer goed en vriendelijk personeel. We leren hier een echtpaar kennen uit nieuw zeeland en deze laten ons de mooie maar al redelijk toeristische stad zien. Deze rit hebben we niet geheel zonder slag of stoot kunnen volbrengen, gedurende de 1000km lange hobbel rit met soms goede stukken weg ben ik de wind kap van mijn motor verloren en heeft haiko de achterkant van een 3 wieligvoertuig aangetikt en mist de koplamp diverse stukken. Ook moesten we menig keer de berm nader inspecteren omdat tegemoet komende lijnbussen elkaar inhalend met 1 wiel al in jou berm geen uitzondering meer zijn. Soms zijn dit best adrenaline verhogende momenten om de boel dan zo te sturen dat we geen bumper decoratie worden van een afgekeurde lijnbus.

Na Menali bereikt te hebben breiden we ons voor op de kou van de passen op grote hoogtes en zo sta ik dus winter jassen te passen en gevoerde leren handschoenen uit te zoeken in een korte broek met +/- 33 graden en een strak blauwe lucht. Vanuit menali vertrekken we richting Leh een weg 475km van 4 bergpassen, variërend van 3800 meter tot 5350 meter en geweldige stukken asfalt en ook zandwegen met keien die alle kappen laten rammelen. omdat we deze weg niet in 1 dag kunnen/willen rijden besluiten we bij een klein tussen plaatsje te stoppen en daar overnachting te zoeken maar tot die tijd starten we bij de eerste pas van 3800 meter.

Het is een geweldige start van de dag, we klimmen direct naar de eerste pas van 3800 meter om deze over te steken. Tijdens deze klim gaat opvallen dat je lichaam anders gaat reageren op de ijlen lucht en word ademhalen iets moeilijker maar dit is beter nog te merken aan onze motoren. Daar waar we de meters omhoog rijden krijgen de motoren het moeilijker om ons daar te brengen, door het mindere zuurstof zakt het vermogen drastisch en word doorrijden steeds lastiger. Op de pas komen we een file tegen van eigenwijze automobilisten die elkaar niet laten passeren gevolgd door vele aansluiters. Hier komt het lichte formaat van onze motor zeer van pas en kunnen door een rivier bedding heen steken en zo de file omzeilen, het word steeds duidelijker dat een zware motor hier meer nadelen dan voordelen heeft omdat het rijden wel een videospel lijkt en het ontwijken van bulten en gaten en tegen liggers op de weg het hoofd doel is.

Omdat we het voorbedachte plaatsje te snel bereikt hadden besloten we hier wat te eten en op de landkaart te kijken wat we gaan doen. Volgens de kaart was 30 km verderop nog een overnachtings mogelijkheid en besluiten we deze te gaan zoeken. Na 30 km gehobbeld en gestuiterd te hebben vragen we bij een zeer klein dorpje of daar een hotel is. We krijgen te horen dat de eerste mogelijkheid nog eens 30km verderop is en zeer duur. 1 van de belangstellende die ons verhaal aanhoort zegt dat we de nacht mogen doorbrengen in zijn huis. Om nog eens 30 km te rijden te vermijden en deze gouden kans niet te laten lopen gaan we akkoord en volgen we de man richting zijn woning.

Eenmaal aangekomen bestaat de woning uit 2 kamers met kleden op de grond. In 1 kamer daarvan slaapt hij zelf en mogen wij ook slapen. In de andere kamer word door meerdere mensen eten voorbereid en gedroogd zodat ze in de winter ook eten hebben. Wij mogen met deze mensen mee eten en trekken ons daarna terug om te gaan slapen. Om een beschrijving te geven van het huisje kwa opbouw en interieur moet ook zeker de foto’s bekeken worden. De woning is gemaakt van een buiten muur en met klei dicht gestreken gestapelde stenen binnen muur. Deze is geverfd met natuurlijk materiaal. Het dak zijn boom stammen die rusten op de muur en ondersteund worden door een dwarsbalk en 2 stempels, deze gaten zijn opgevuld met stro en dichtgesmeerd met een klei substantie. Daarom hangt er ook binnen een doek/zijl achtige decoratie aan het plafond die de loskomende stukken opvangen.

De mensen hebben hier zeker minder dan ons met laptops, camera’s, navigatie, headsets in de helmen etc. etc. en ondanks dat ze het wel zeer interessant vinden lijken ze zeker niet ongelukkiger. Zeker hier richting en in de bergen word duidelijk dat mensen meer op elkaar gewezen zijn om iets voor elkaar te krijgen en zijn ze voor alles bereid en wil iedereen je ze goed mogelijk helpen.

Smorgens vertrekken we om 08:00 en bereiden we ons voor op een lange rit van 330 km met verschillende berg passen en lastig terrein. Dit was zeker niet overdreven want het begin van 140km was vreselijk, de weg had meer weg van een uitgestippeld maanlandschap waar het hobbelend en bonkend keien rijden was. Tot het enigste wat niet moest gebeuren uiteraard gebeurden 90 km voor het eerste tenten kamp mijn achterband lek raakte. Hier hadden we 2 keuzes, of 40km terug rijden en hopen dat ze daar een band hadden en de dag als verloren beschouwen omdat de tijd om tot de eerste overnachting te kort is om in 1 dag te rijden of we rijden door met een lekke band en hopen op het beste. Uiteraard hadden we zoals vele wel geadviseerd hadden geen reserve onderdelen en binnenbanden mee genomen.. Zo gezegd zo gedaan rijden we door en eindigen we de rit boven verwachting in 11 taaie uren en 275km met een slingerend lek achterwiel, lichamelijk volledig gebroken maar voldaan in Leh. Het was een extreem zware rit maar was zeker de moeite waard!

Omdat de provincie militair ''oorlogs'' gebied is heeft het leger het bereik van mobile telefoons en internet plat gelegd en was contact niet mogelijk. hieraan merk je pas hoe makkelijk internet is en hoe vaak je dit gebruikt.
omdat we toch iets wouden laten horen aan het thuis front hebben we een local die alleen kon bellen met zijn vrouw in new Dehli een engels bericht laten sturen omdat hij niet kon smse en of buitenlandse telefoon nrs draaien. Dit kwam achteraf iets vreemd over maar beter een bericht dan geen bericht!

Na deze rit en tijd hebben we de bergen wel gezien en rijden we richting schrinagar om vervolgens te zakken naar amritsar. En gaan we vanaf daar kijken wat we verder gaan doen.